توسعه‌ی پایدار گردشگری از دیدگاه دو مکتب ایده‌آلیسم و پراگماتیسم

توسعه پایدار گردشگری مجموعه­ای از اصول، خط­مشی­ها و روش­های مدیریتی برای ترسیم مسیر توسعه­ی گردشگری به گونه­ای است که رفاه جوامع انسانی و سلامت اکوسیستم­های طبیعی در دراز مدت تضمین شود. در این میان برداشت­های متعددی از این مفهوم و شیوه­ تحقق آن وجود دارد که خود معلول پارادایم­های فکری و دیدگاه­های مختلف صاحبنظران است. آشنایی دقیق­تر دانش­پژوهان و مدیران اجرایی گردشگری ایران با این مکتب­های فلسفی و پارادایم­های فکری مطرح در این زمینه امری ضروری است. به همین منظور این نوشتار می­کوشد پس از مطالعه­ی تطبیقی مکتب­های فلسفی ایده‌آلیسم و پراگماتیسم، رویکرد «توسعه پایدار گردشگری» را از منظر این دو دیدگاه مورد بررسی و مداقه قراردهد. این مطالعه­ی تطبیقی ضمن کمک به بسط دایره معرفت­شناسی نظام علمی گردشگری می‌تواند به ترویج روحیه نقادی نسبت به خط­مشی‌ها و برنامه‌ریزی‌های توسعه پایدار گردشگری کشور منجرشود.